12 Ağustos 2010 Perşembe

kavunsu


beğenmedim dedim.
yazdığın şiiri yani.
imgesellik ağır basıyormuş,
inatlandı durduk yere.
hep öyleydi
-gerçi-
ufakken daha sadece bizim bildiğimiz o parka giderken de.
korkuturdu.
çok geç saat,
karanlık hava,
ayazında.
sarılırdı.
hem korkutur,
hem
ben varım derdi,
korkma.
o an yaşadığım çift-likti
duygu yoğunluğu.
caka satarken çevreye
korkmam ben diye,
varlığını hissetmektendi.
sarılmaktan.
şimdi
mesaj atıyorsun.
nasılsın diye.
özledim diyorsun.
ben de
özledim
ben de.
birlikteyiz biz,
yine.
alışılmış başlangıçların
beklenmedik sonları
gibi.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder