bilmek ister misin ne kadar yorulduk,her gün vardıkça sonumuz saçmaya?

kısık ateşte kaynarken gerçeklerim,her şeyi nasıl da bok ettiğini anımsıyorum her gece.
her gece aklıma geliyor her şey birer birer..
her gece isminden nefret ederken özlüyorum sesini duymayı,merak ediyorum hayatını.
seni sev(m)iyorum.
sevemiyorum.
yapmacık bakışların,bi film gibi yalanların,
hakim gözlerin gözlerime,oysa hep asildin şu benliğimde ta düne.

nefret eder olmuşum o parlak gözlerinden.
anlamlı bakışların sahte gelmeye başlamış,mahçup gülümsemen şeytani.
oysa hayatının en güzel parçasıydım,kırıklarının alçısıydım.

sana şiirler yazıyorum hep,yazılar..
her gün gördüğüm yüzünü biraz gülümsetmek için çantana gizlediğim mektuplarım gibi.
bu kez ismini yazmıyorum kağıtlara, kiretmesin duyguları diye.
olanları yazmıyorum,sadece ben sana nefretle bakıyım diye.
ama boşver,çoktan inmiş bitiş bayrağı..
yalnızken,yalnızlıktan korkup uzatmışız oyunu.
kopamıyoruz demişiz adına.
yalanlar söylemişiz kendimize,yüzümüzün kızarmasına aldırmadan.

herşey bitti.
geçti gitti.

ve şimdi,
büyücü yaptı büyüyü,
büyü de gel,
tutulamaz her el.




*olmadığını düşündüğüm bu deneme için yayınlama cesaretimin alnından öperim.
yorumla bakalım oğuz:D
*