hep bir umut vardır ya,her oflamada o mumdan bi ışık daha sönüyor.farkediyorum ki,o mumu benden başkası daha yakıyor.sonra yine fark ediyorum ki,mumu alevlendiren de,o muma bakıyor.
bu aralar melankolik kelimesinden -hayatım boyunca nefret ettiğim bi kelimedir- uzak durmaya çalışıp cup diye içinde yüzdüğüm aralardır.hemen bi mutsuzluğa düşüyor,saçma-ya da insanı intihara götürmeye çalışan - müzikleri açıveriyor,dalıyorum.
ama heyecanlanabiliyorum hala.var yani hala bi ümit.en azından bugün olduğuna göre - ne kadar sonu kötü olsa da - bunu hissetmek güzel şey.ama hala ırkınızın aptal olduğunu düşünüyorum zira bi insan... neyse işte.

insanlar önümde birbirlerinin gözlerinin içine bakadursunlar,ben biraz müzik dinleyim.
düş sokağı sakinleri dinle blog.
sen yine seni sev diyor vokal,
ben içinde kalayım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder