comparing apples and pears :p

öhöm öhöm.
yine herkes gitti,başbaşa kaldık blog.

baş ağrımı,yorgunluğumu,uykusuzluğumu ve halsizliğimi bi kenarda,huzursuzluğumu da okulda bıraktım,geldim yanına.

yatağımın bana hiç olmadığı kadar çekici geldiği bu gün,başıboş sorunların tavan yaptığı,rahatlamak için parmaklarımla düşünmeye ihtiyacım olduğu bi gün,en sevdiğim tatlıyı yedim de geldim ve şu minicik yazıda bile rahatladım.

blog yazarken ses istemiyorum arkadaş.
msnde filan napıyosun dersen,blog dersem,sus lütfen.
hee tamam ee nasıl geçti bugün filan gibi tavırlar karşısında,duymaktan haz almayacağın bi tepki verebilirim mesela.
asabi mi?
yok yok,değilim.
bunla inatlaşırcasına başladığımdan beri çalan telefon,2 kez çalan kapı,ve akvaryumun ritmik oksijen tüpünün fışırdaması,metafiziksel güçlerin sabrımı denediğine kanaat getirmeme sebep oldu.
ritmik sesler.ne olursa olsun.nefretim lan.

hayatımdaki + ve - leri ayırdığım yüce gün.
ipini kesenler oldu ya,şeytan dedi kır kalbini ver eline.
şeytan da sago oldu burda ama
neyse
(bkz:başlık)
-ler mis yatağında uyuyadursun,+lar yanıma kalsın.

insanlık ölmemiş lan dedirten ejderha misali ateş çıkarken ağzımdan bana su getiren insan evladına da,okumasa da teşekkür etmek istedim.
ulan insanın en yakınım dediği düşünmedi de bunu bugün,senin duyarlılığın altında ezildim valla.


mutluluk.
huzur.
bu kelimeleri seviyorum!

ne demişler: karamsar günleri blog yapıp at :p

sağlıcakla kal.