savaş.

bir rüya bu kadar kötü olabilirdi ya.

resmen vücudumun sığabildiği büyüklükteki minicik,çok az m2 lik yatağıma gece vücüdumun saığmaması şaşırtıcı değil.
yataktan düştüm evet.
sırtım acıdı.
kalktım,kendime gelince aynaya baktım da hayret dudağım uçuklamamış!
tek bi uçak,binlerce bomba.
kaldı ki nasıl birşeyse bu (şuan ülkenin durumundan ve duruma hiçbir tepki vermeyip izlemekle yetinen hükumet bilinç altıma girmiş olsa gerek) kimse tepki vermiyor ve izlemekle yetiniyorduk,onlar gibi.
sonunda bi bomba evimize düşüyordu ama yıkmıyordu sadece duvar uçuyodu filan.
ben de babamın omzuna yatıp ağlıyordum ölmek istemiyorum diye.
çok garipti,kötüydü.
etkisinden kurtulamadım.
ooof!